De toekomst van het Belgische schaatsen

Team Stressless: van een Belgische schaatsploeg naar een internationaal team met Nederlandse omkadering. (Foto: teamstressless.com)

Op de voorbije wereldbekerwedstrijden langebaan in Azië presteerden Bart Swings en vooral ook Jelena Peeters (altijd wat in de schaduw van Swings) opnieuw op een hoog niveau. Helaas moeten we vaststellen dat het Belgische langebaanschaatsen in het nieuwe seizoen 2014-'15 opnieuw een paar stappen achteruit heeft gezet in vergelijking met vorig jaar. Hoe goed Peeters en Swings komend seizoen ook zullen presteren, na hen gaapt opnieuw de grote leegte. Team Stressless was vorig jaar nog een schaatsploeg met een bijna volledig Belgische entourage. Daar blijft weinig van over. Stressless is nu een team met internationale schaatsers en een volledig Nederlandse omkadering. Bart Swings is nog het enige Belgische kantje aan deze ploeg.

Voor Swings zelfs is het een positieve ontwikkeling: hij kan nog beter zijn ding doen in een sterk team. Voor het Belgische schaatsen is het jammer. Alle omkadering voor de andere schaatsende Belgen is opnieuw verdwenen. Maarten Swings, Ferre Spruyt en Wannes Van Praet zijn voorlopig (?) niet meer actief op het ijs en van de Belgische achtervolgingsploeg is er geen sprake meer. Ook onze grootste belofte, junior Quinten Vandesande, haakt grotendeels af en richt zich op het free style schaatsen. Vorig jaar trainde Vandesande nog enkele keren mee met het Belgische team Stressless.

Samenwerking

Bij de pakken blijven zitten, is het laatste wat we als schaatsers moeten doen. Als we het Belgische snelschaatsen definitief op de kaart willen zetten, moeten we werken vanuit de basis. Er moet een instroom komen van jeugd en de discplines shorttrack, langebaan en skeeleren moeten nauw samenwerken. Ook bij Bloso moet het besef groeien dat het niet volstaat om een paar atleten die zich zelf al tot de (sub)top opgewerkt hebben wat geld toe te stoppen om de schaatssport in ons land te laten groeien. Ook zij moeten meer werken van onderuit. Het uitroepen van de wintersporten tot "Sport van het jaar 2014" was alvast een stap in de goede richting.

Vierhonderdmeterbaan

Daarnaast is er dringend bijkomende infrastructuur nodig. Onze beste schaatsers uit West- en Oost-Vlaanderen trainen wekelijks op de vierhonderdmeterbaan in Breda. Op zich is die verplaatsing al een hele trip. Door de toenemende files rond Antwerpen en Gent staan zij, op weg naar de training, ook nog eens meer en meer vast in het verkeer. Alles behalve ideale omstandigheden voor een sporter die op  niveau wil presteren. Voor onze jeugd zijn die trainingstrips naar Nederland al helemaal onbegonnen werk. We kunnen er niet om heen: een eigen vierhonderdmeterbaan in Vlaanderen is de enige manier om het langebaanschaatsen hier opnieuw van de grond te krijgen. Ik schrijf bewust "opnieuw", want schaatsen is weldegelijk een oeroude Vlaamse volkssport. Dat blijkt elke keer opnieuw als er tijdens een strenge winter nog eens natuurijs ligt en de Vlamingen massaal de schaatsen van de zolder halen.

Niemand verwacht dat Bloso of een andere overheidsinstantie zélf een vierhondermeterbaan aanlegt en onderhoudt. Daar hebben ze het geld noch de kennis voor. Maar van een instantie als Bloso mogen we wel verwachten dat ze de noodzaak erkent van een vierhonderdmeterbaan om het schaatsen in Vlaanderen van de grond te krijgen. De clubs, schaatsfederatie, Bloso, BOIC, (lokale) overheden én privé-investeerders zullen samen moeten zitten. Samenwerking op al deze niveaus biedt misschien een waterkansje op een eigen volwaardige ijsbaan. Als we onze jeugd kunnen opleiden op een eigen baan, zal snel blijken dat Swings en Peeters geen uitzonderingen zijn en dat het schaatsen ook óns in de genen zit.